Astrid Kant heeft ze voor het uitzoeken en doet dat dan ook. Ze is een soort Anton Heyboer maar dan anders. Voordat u denkt: “Dat lijkt me wel wat” zal ik u Astrids criteria voor de ideale man verklappen. Ik durf nu al te zeggen dat de bezoekers van onze site niet aan haar eisen voldoen.
– U moet voor liters koffie zorgen en vooral gehaktballen braden. Dat doen haar mannen Martin, Arie, Sam, Corné, Kees en nog een paar met liefde voor haar.
– U moet een tractor hebben om samen gezellig op pad te gaan. Maar pas op, Astrid is ook begonnen trekker rijles te nemen en het zou mij niet verwonderen als zij, zodra ze dat papiertje heeft, gelijk de touwtjes in handen neemt op uw trekker.
– Vervolgens dient u boer te zijn met voldoende grond in de Vijfheerenlanden (tussen Lek en Linge) en die beheert u dan, zoals Astrid het graag ziet.
Astrid is een regionale beroemdheid, zeker in de vogelwereld. Zij heeft immers al een Gouden Lepelaar gescoord bij Vogelbescherming Nederland en is lid in de orde van Oranje Nassau vanwege haar langdurige inspanningen voor het behoud van de weidevogels.
Het met de boeren afgesproken beheer van hun graslanden is gericht op de Grutto, een weidevogel waarvoor ons boerenland van oudsher belangrijk was en nog steeds is. In 2012 broedde 50 % van de Europese populatie hen in ons land. Van alleen de West-Europese populatie broedt 90 % in Nederland. Ook vogels als Scholekster, Veldleeuwerik en Graspieper profiteren van het gekozen beheer.
Wat is het probleem? De sterke afname van de soort is het gevolg van het feit dat er onvoldoende kuikens groot worden om de populatie op termijn in stand te kunnen houden. De hoofdoorzaken hiervoor zijn de omzetting van bloemrijke graslanden in bloemloze raaigrasakkers alsmede het intensieve beheer van de percelen waardoor de Grutto’s niet aan de benodigde 7 – 8 weken rust komen welke nodig zijn voor de eierleg, het broeden en opgroeien. Zonder bloemen, geen insecten, zonder insecten geen voedsel voor de jonge Grutto’s.
Hoe probeert Astrid de pijn te verzachten? Met haar boeren maakt ze afspraken over (niet-)maaiperiodes en nadat de nesten er zijn de mogelijke inrichting van aaneengesloten oppervlakken welke niet gemaaid zullen worden. Als er dan gemaaid gaat worden gaat ze mee op de tractor en worden kuikens gevangen, geringd en zo mogelijk naar een veiliger perceel gebracht. Bij deze acties wordt af en toe al zwemmend een sloot overgestoken, mede omdat Astrid vindt dat ze niet het type atleet is die makkelijk springend een slootje neemt. Ook zagen we een foto waarop jongen van de ene slootkant naar de andere gegooid werden. Een wel heel bijzondere tactiek…
Net zo als alle andere steltlopers worden in een nest 4 eieren gelegd. Astrid vond ooit een nest waarin 1 Grutto- alsmede 1 Tureluur-ei lag. Na enkele dagen lagen er uiteindelijk, behalve het Tureluurei, 3 Grutto-eieren. Het totaal van vier was dus keurig aangehouden.
Alle eieren kwamen uit. Na circa 25 dagen kunnen de kuikens vliegen. Ze overwinteren in Senegal en Guinee-Bissau. Op de terugweg naar West Europa wordt enkele weken “opgevet” in Noord-Marokko of de rijstvelden even ten noorden van Lissabon. Ze delen de voedselvelden met allerlei andere steltlopers, Zwarte Ibissen en Ooievaars.
Als alle Nederlandse boeren net als Astrids mannen hun beheer vogelvriendelijk zouden uitvoeren zou ons landschap er een stuk aantrekkelijker uitzien door het behang van bloemen en een actieve gezonde vogelwereld. De boerenstand schermt nog wel eens met termen “Laat ons onze gang gaan, u wilt toch eten ? ”. Dit slaat nergens op want de intensieve en grootschalige landbouw is gericht op export. En “GELD gaat voor alles” is helaas nog steeds het credo van vele opeenvolgende regeringen. Denk daar nog maar eens aan als we weer stemmen dit jaar!
Gerard J.F. Mulder
Als de vraag naar regionaal duurzaam geproduceerde zuivel stijgt dan zullen boeren eerder bereid zijn Een omslag te maken. Dus wij als consument kunnen ook wat doen: door te blijven vragen naar rijke weide zuivel en het dan ook te gaan KOPEN!
ps: Een mooi en helder verslag over een gedreven dame, Gerard!
Een goed verslag Gerard. Het is te hopen dat het tij nog een keer
gaat keren. Femmie heeft natuurlijk wel een punt, we moeten ook anders gaan
consumeren. Maar de politiek zal het voortouw moeten nemen. Maar helaas
de mensen maken zich drukker om de noord afrikanen.