18 oktober Wolvenlezing door Erwin van Maanen

Het lijkt wel of de wolf door alle aandacht die wij hem geven ook zelf zijn steentje wil bijdragen om meer in beeld te komen. Want opnieuw laat hij zich deze week in Nederland zien en dit keer op de Veluwe. Na de lezing van Erwin van Maanen heb ik zeker het gevoel beter op de hoogte zijn van het wel en wee van dit tot de verbeelding sprekende dier. En mocht ik nog meer willen weten, dan is er ook nog het boek ‘De kinderen van de nacht’ van Dik van der Meulen. Hij won met dit boek over wolven en mensen onlangs de Jan Wolkersprijs voor het beste natuurboek.

Erwin van Maanen stelt in zijn lezing dat de wolf dicht bij de mens kan leven. Wat velen zich afvragen is: “En als hij nou eens terug komt, vinden wij dat eng of enerverend?” Bijzonder is volgens de spreker dat de wolf na een systematische uitroeiing in de tweede helft van de negentiende eeuw terug komt uit eigen kracht. “Wat we ons hierbij af moeten vragen, is of de wolf duurzaam bij ons kan leven.” Erwin noemt als aandachtpunten: voldoende prooidieren, maatjes om een roedel mee te vormen;  tolerantie van de mens en voldoende rust en ruimte. “Een roedelterritorium bestaat gemiddeld uit 300 km2. Als er voor de wolven een mogelijkheid zou zijn om te overleven in Nederland zal dat altijd in combinatie zijn met leefgebieden in Duitsland” aldus Erwin. Waren er in Duitsland in 2014  vierentwintig roedels; inmiddels zijn dat er zeventig met gemiddeld vier jongen. Het meest magische moment dat Erwin onlangs meemaakte, was het oog in oog te staan met een wolf. Het was waarschijnlijk een jong dier dat nieuwsgierig was naar die andere soort die zijn pad kruiste. Een soort wegwuifgebaar en het geluid ‘brrr, brrr’ waren voldoende om de wolf weg te jagen. “In principe is de wolf schuw en vermijdt  mensen.” vervolgt Erwin. “Wel pakken ze naast wilde dieren zoals reeën, damherten en wilde zwijnen ook regelmatig landbouwhuisdieren en dat stelt ze in een negatief daglicht. Preventieve oplossingen zijn schapenhonden, fladdertjes (touwtjes met gekleurde linten) en schrikdraad.” Daarnaast leren we deze avond dat voor duurzaam samenleven met wolven  goede voorlichting, goede samenwerking en openheid van zaken, belangrijke aandachtspunten zijn.

Waar we voorlopig benieuwd naar zijn is of de wolf op de Veluwe alleen komt buurten of wel degelijk op zoek is naar een plek om een roedel te stichten. We zullen de komende weken vast nog horen van deze raadselachtige ‘Canis lupus’. En velen zullen hopen op de Veluwe aanwijzingen te vinden van zijn aanwezigheid in de vorm van sporen, uitwerpselen, resten van prooidieren en camerabeelden.

Uiteindelijk blijft de wolf de stamvader van alle honden, een dier waar we naast angst ook altijd genegenheid en verwondering voor zullen hebben.