Enige tijd geleden werd ik door onze voorzitter gebeld. Een bewoonster uit Vledder had volgens haar waarneming een kerkuil in de schouw. Die zat er al eventjes en kon zichtzelf niet bevrijden. Of wij die niet ‘even’ konden helpen. Zelf was ze daartoe niet in staat. Volgens Jos was een ladder niet nodig. Nou, dat was de informatie. Daar moesten we het mee doen. Of wij een mogelijkheid hadden ‘deze redding’ in gang te zetten. Deze klus alleen klaren zag ik niet zitten, daarom vroeg ik of Wolter van Tarel mij wilde en kon helpen. Het leek hem wel een bijzondere uitdaging. Dus gingen we samen op stap.

Aangekomen op bedoeld adres troffen we de schouw aan. Onderkant was dichtgemaakt met een grote houten plaat. Voorzichtig slopen dus. We hoorden gefladder. Eerst één kant heel voorzichtig een beetje laten zakken. De uil was zichtbaar. En inderdaad een kerkuil. Natuurlijk helemaal aan de andere kant van de plaat! Wat te doen? Goede raad is duur. De plaat moest er helemaal uit om goed bij de uil te kunnen komen! Het heeft even wat moeite gekost, maar uiteindelijk lukte het ons de uil buiten de schouw te krijgen. In de tuin kon de sterk vermagerde uil wat bijkomen van de schrik. Na eerst even in prachtige stijl laag een rondje door de tuin te hebben gemaakt (uit dankbaarheid?), koos hij/zij de vrijheid. Het was een bijzonder avontuur waarbij Wolter de titel Redder van Vledder, meer dan verdiend heeft.