Vrijdag 5 februari werd mij gevraagd mee te gaan met Hans Krol en Patrick Snoeken om  nestkasten van Torenvalken schoon te maken en te controleren. Hoewel ik precies wist waar dit op uit zou draaien ging ik toch graag mee en jawel hoor: het werd het bekende liedje van ladder sjouwen door boerenland waar je tot je enkels in weg zakt en in plaats van over prikkeldraad waar stroom op staat heen te stappen blijf je er in hangen en dan bij voorkeur met de edele delen. (foto 1 en 2)

 

 

Heb je dat doorstaan, wacht je
vaak nog een Braamstruweel waar een Grauwe Klauwier van likkebaardt. Vervolgens is het in de kasten  een dooie boel; geen braakballen, veertjes of ander interessant spul. En Torenvalken dan? Uiteindelijk hebben we er in vier uur tijd twee zien vliegen, waarbij één van de twee nog voor een Duif werd aangezien door één van ons. Met twee man moest er behoorlijk op de onnozelaar ingepraat worden. Slechts het hem er herhaald  op wijzen dat een grote groep Spreeuwen echt niet gaat bollen voor een stomme Duif, deed hem uiteindelijk accepteren dat de eerste Torenvalk genoteerd ging  worden. En dan bevind je je in excellent gezelschap denk je, want …

In de tijd van wedstrijdjes als The Voice en You think you can dance waarbij de organiserende omroepen blijkbaar dik kunnen verdienen aan het per telefoon laten stemmen op favoriete kandidaten, bedacht onze immer geld ruikende voorzitter dat de Vogelwacht ook maar eens voor John de Mol moest gaan spelen. Hij zocht contact met RTV Drenthe, waar ze eigenlijk ook wel zat waren van die telkens per fiets door het Dwingelderveld scheurende boswachter André D. met één van hun topreporters op de bagagedrager. Aangezien je tegenwoordig een HELD blijkt te zijn als je snufferd af en toe op T.V te zien is of als je eens een doelpunt maakt was een naam voor het nieuwe programma gauw gevonden. “ De held van het Binnenveld ”. Dat is dan uiteraard het Uffelter Binnenveld. Het nieuwe spel  loopt inmiddels en de waarnemingen op het Binnenveld van Hans (een Oehoe) en Patrick ( Taigaboomkruiper afgelopen vrijdag ) hebben hen op de 1^e respectievelijk 2^e plaats gezet. John de Roos zou hen met zijn dagelijkse foto’s van de beroemde Pestvogel zeker gepasseerd zijn, ware het niet dat hij de vette pech heeft dat de vogel bij hem voor de deur zit/zat en niet op het Binnenveld.  Mede hierdoor kon ik mijn 3^e plaats behouden. Hoe ik hieraan kom, doe ik niet uit de doeken, maar je zult mij op onze lezingavonden tijdens de pauze in de rij zien staan om even de hand te mogen schudden met:

—  Greet Glotzbach. Bevlogen Akela van de activiteitencommissie die met haar welpjes de mooiste lezingen en excursies weet te organiseren.

— Arend van Dijk. Badmeester en zwanenfluisteraar. Haalde landelijke bekendheid met de foto waarop hij, slechts gekleed in nauwsluitend hemdje – mogelijk was het een koude dag – , tot aan zijn oksels in het moeraswater staande, een jonge Wilde Zwaan voordoet hoe vanaf het wateroppervlak op te vliegen.

— Jos van Luit. Alias Jossie de Mol. Onze jolige voorzitter die ons laat denken uit zijn functie te willen stappen. Hij weet blijkbaar zelf niet dat hem dat nooit gaat lukken, want wij laten hem niet gaan. Wat ons betreft mag hij best zijn nieuwe woning in het Drentse Drollywood betrekken (daar gaat hij wonen sinds duidelijk is dat hij een TV-tycoon aan het worden is) en ons van daaruit verder besturen.

Omstanders die mij zo bezig zien met genoemde topfiguren noemen dat “er in likken”, maar ik vind dit een manier van netwerken die tot resultaten blijkt te leiden. Ja, want hééél toevallig vormen zij de jury bij ons nieuwe spel.

Even bij de les blijven; ik moest een artikeltje schrijven over torenvalkenkasten. O.K. onderweg en tijdens de koffiepauze zagen we Buizerds, een groep Kieviten, massa’s Kramsvogels, 3 + 6 Reeën en een aantal Grote Zilverreigers. Wanneer je nu echt wil laten zien wat voor een geroutineerde vogelaar je bent noem je die beesten “ Grote Zillies”.  Zo zijn er  bij voorbeeld ook “ Robotaps’’  (Roodborsttapuiten). Zelf vind ik zoiets taalgebruik voor op de kleuterschool. Onze laatste kast op deze dag had een bijzondere inhoud. Bij een eerdere inspectie ooit vloog er tijdens het plaatsen van de ladder een Steenmarter de kast uit en verdween in een gat een aantal meters hoger in de oude Wilg. Hans naderde de kast deze keer dan ook zeer omzichtig. Geen Marter, maar wel in een hoek, tegen de wand geplakt, een flinke plak uitgedroogde marterstront

 

 

Mooi einde van een werkzame middag.

Gerard J.F. Mulder – lid Torenvalkenwerkgroep

Waarschuwing van de schrijver: Dit werkstukje berust op fictie, bovengenoemde gebeurtenissen en persoonsbeschrijvingen komen niet overeen met de werkelijkheid. Dat is louter toeval.

 

(NB:Gerard J.F. Mulder uit Uffelte is werkzaam als vrijwilliger in het veld voor enkele natuurorganisaties en bovenal een actief lid van onze vereniging (o.a. steenuil-, torenvalk- en kerkuilenwerkgroeplid, en heideschonen). Geregeld beschrijft hij op zijn eigen bijzondere wijze, zijn genoegens en ongenoegens over van alles wat op zijn natuurpad komt.)