Ode aan de Nijlgans door Geert Drogt, naast bestuurslid Vogelwacht Uffelte ook getalenteerd fotograaf en vogelkenner.

VERVLOEKT en VERWENST, maar toch……

 

Een vervloekte exoot, maar ja…..

Ze zijn lastig en agressief en het zijn krakers van de ergste soort.

Ze sodemieteren de Torenvalken zonder moeite uit de kasten. Ze zijn in staat om nesten van Buizerd, Wespendief, Kraai en zelfs van de Raaf te kraken.

Ja, wat moeten we er mee, met die Nijlgans.

En dan noog zoiets: het is helemaal geen gans maar een eend, een DUCK! Hij hoort thuis in het rijtje van de Casarca en de Bergeend.

Maar goed, we hebben het zelf gedaan, want even terug in de tijd:

In de jaren 60-70 vorige eeuw. Oom Harm en tante Egbertje  hadden een leuke vijver in de tuin en daar moest wat moois in. Bij de buren aan de overkant hadden ze van die indische loopeenden. Lelijke beesten vond oom Harm. Niks aan. Dus dat werd een dagje vogelmarkt. Op naar Barneveld. En daar kocht oom Harm een span Nijlgansen. De prijs viel mee en ze waren gekortwiekt, mooier kon niet. Maar na de eerstvolgende rui waren de vogeltjes gevlogen. Tante Egbertje probeerde hem nog te troosten maar oom Harm was niet meer te genieten, en de buurman lag in een deuk. Zo geschiedde.

In 1976 werd het eerste broedgeval in Nederland waargenomen.

De Nijlgans had en heeft het hier prima naar de zin. Hij houdt van laag weidegebied in de buurt van water. De eerste concentraties zag je in het westen aan de grote rivieren, maar ook om de stad Groningen zag je ze toenemen. We werden er zelf ook mee geconfronteerd tijdens  de exursies naar de Duurse Waarden waar we in de jaren 80-90 jaarlijks met Fred (van Vemden) naar toe gingen. In de beginjaren waren ze enorm agressief tegen alles wat in de buurt van hun territorium kwam. Maar die agressie is door de generaties heen een stuk minder geworden.  En ik moet bekennen, ik vind ze prachtig. Van mij mogen ze blijven.

(Tekst en foto’s G. Drogt)